فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها
دریافت فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها به همراه پاورپوینت رایگان!
🎁 پیشنهاد ویژه برای شما!
با خرید پروژه فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها، یک پاورپوینت حرفهای با طراحی جذاب و قابل استفاده بهصورت کاملاً رایگان به شما اهدا میشود.
✨ چرا فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها انتخاب مناسبی است؟
- ۹۶ صفحه فرمتبندیشده و استاندارد: فایل Word حاوی ۹۶ صفحه کاملاً تنظیمشده است و آماده برای چاپ یا ارائه میباشد.
- مطابق با استانداردهای علمی: این فایل مطابق با اصول و استانداردهای دانشگاهی و مؤسسات آموزشی تهیه شده و بهخصوص برای دانشجویان و دانشآموزان مناسب است.
- محتوای دقیق و منظم: فایل نهایی بدون هیچگونه بهمریختگی ارائه میشود و تمامی موارد بهدرستی تنظیم شدهاند.
- پاورپوینت رایگان: بهعنوان یک هدیه ویژه، پاورپوینت آماده با طراحی زیبا و استاندارد به همراه فایل Word دریافت خواهید کرد.
- آماده برای ارائه: فایلها بهطور کامل آمادهاند و نیازی به تغییر یا ویرایش برای ارائه در کلاسها و سمینارها ندارند.
- مطالب علمی و کاربردی: این فایل شامل اطلاعات علمی بهروز و مفید است که به شما در درک بهتر موضوعات کمک خواهد کرد.
- قابلیت ویرایش آسان: فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها بهطور کامل فرمتبندی شده است و بهسادگی قابل ویرایش است تا با نیازهای شما هماهنگ شود.
- تضمین کیفیت: ما کیفیت این فایل را تضمین میکنیم و در صورت بروز هرگونه مشکل، پشتیبانی کاملی ارائه میدهیم.
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها دارای ۹۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
بخشی از فهرست مطالب پروژه فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها
بهسازی
مقاوم سازی پی ها
مخاطرات ساختگاهی
روشهای بهسازی ومقاوم سازی پی ها
مقاوم سازی سازه های فولادی
روشهای بهسازی وتقویت
مقاوم سازی سازه های بتنی
مصالح بتنی
بهبود مقاومت خمشی
انسجام ساختمان
یکنواختی وانسجام سقف
انفصال درسیستم کلاف
افزایش انسجام ساختمان
بهسازی دیوارهای باربر
بهسازی سقفها
اصلاح سیستم کلاف
روشهای تقویت مقاومت برشی
روشهای تقویت قابهای خمشی بتن مسلح
اجزاءقائم باربرجانبی –دیوارهای برشی
کاهش نیروهای وارد به ساختمانهای موجود درزلزله
منابع ومراجع
پیشگفتار
«وا… جعل لکم من بیوتکم سکنا» خداوند خانههای شما را محل آسایش شما قرار داده است.
«سوره مبارکه نحل آیه ۸۰»
با استناد به آیه فوق و آیههای مشابه آن در مییابیم که آسایش و فراهم کردن آن چقدر حائز اهمیت است که در کتاب ا… توسط پروردگار متعال به آن اشاره شده است.
مقاوم سازی و فراهم نمودن امنیت و پایداری سازهها یکی از پارامترهای بسیار مهم در مهندسی امروز به شمار میرود.
احداث یک سازه شیک و قابل توجه و چشمگیر آنقدر اهمیت ندارد که بنای یک سازه مقاوم اهمیت دارد.
در این پروژه و تحقیق به مسائل مربوط به مقاوم سازی و انواع روشهای آن پرداخته و اصول مقاوم سازی ساختمانها مورد بررسی قرار میگیرد.
کشور ایران، با قرار داشتن در کمربند لرزه خیز آلپ – هیمالیااز نظر خط زمین لرزه، از جمله کشورهای آسیب پذیر جهان به شمار میآید.
زلزلههای بزرگی که خصوصاً در سالیان اخیر رخ داده خود گویا و گواه این مطلب است.
بطور مثال زلزلههای زرند، بم، آوج، منجیل و…
مطالب این پرژوه در خصوص انواع روشهای مقاوم سازی در سازههای مختلف است. که گردآوری آنرا در دو گروه مقاوم سازههای بتنی و سازههای فولادی انجام دادهام.
مقاوم سازی
تعریف:
مقاوم سازی عبارتست از مجموعه اقداماتی که سبب افزایش سختی و تقویت عنصر در برابر نیروهای وارد به سازه میگردد.
تعریف بهسازی:
مجموعه راهکارها و تمهیداتی است که بتوان رفتار عضو یا سازه را در برابر نیروهای جانبی ناشی از زلزله بدون نیاز به تقویت مستقیم اعضا بهبود بخشید.
هدف از بهسازی و مقاوم سازی:
هدف بهسازی عبارت از انتخاب سطوح عملکرد مورد انتظار تحت اثر زلزلههای با سطح خطر معین میباشد.
از نظر کلی به شش دسته زیر تقسیمبندی میشوند:
دسته اول: بهسازی و مقاوم سازی مبنا
در این حالت تحت اثر زلزله سطح خطر – I سطح عملکرد ایمنی جانبی C-3 باید برای ساکنین ساختمان تأمین گردد.
دسته دوم: بهسازی و مقاوم سازی مطلوب:
در این سطح از بهسازی و مقاوم سازی انتظار میرود که ابتدا هدف بهسازی تأمین گردد و دوم ساختمان تحت اثر زلزله سطح خطر II در سطح عملکرد آستانه فرو ریزش (E-S) قرار گیرد.
دسته سوم: بهسازی و مقاوم سازی ویژه:
در این سطح سازه مقاوم شده نسبت به بهسازی مطلوب از تراز عملکرد بیشتری تحت همان سطوح خطر زلزله قرار گیرد.
دسته چهارم: بهسازی و مقاوم سازی محدود:
در صورتیکه به دلیل محدودیتهای اقتصادی و مالی امکان بهسازی مبنا میسر نباشد ممکن است بهسازی در سطح عملکرد پایینتری در نظر گرفته شود.
دسته پنجم: بهسازی و مقاوم سازی موضعی:
چنانچه به دلایل اجرائی و یا مالی امکان بهسازی تمام سازه میسر نباشد عملیات بهسازی ممکن است در چند قسمت انجام شود. و در اینصورت در هر مرحله نباید خللی در تراز عملکرد سازه یا ادامه عملیات ایجاد شود.
دسته ششم: عدم بهسازی و یا مقاوم سازی:
برآورده نمودن ضوابط آئین نامه ۲۸۰۰ و یا عدم صرفه اقتصادی میتواند بر عدم بهسازی و یا مقاوم سازی ساختمان دلالت داشته باشد.
راهکارهای مقاوم سازی لرزهای:
راههای زیر را میتوان به صورت منفرد یا در ترکیب با یکدیگر برای بهسازی و مقاوم سازی در سازه به کار بست.
۱- تأمین پایداری لازم برای مجموعه سازه
۲- تغییر کاربری سازه
۳- استخدام سیستمهای غیرفعال اتلاف انرژی
۴- کاهش جرم سازه
۵- به کارگیری سیستمهای جداسازی لرزهای
۶- تأمین سختی جانبی لازم برای کل سازه
۷- اصلاح اجزایی از سازه که عملکرد مناسبی در برابر زلزله ندارند
۸- حذف و یا کاهش بینظمی در ساختمان
بهسازی در سازهها باید به گونهای صورت گیرد که در صورت ایجاد خرابی در بخشی از اعضا سازه تخریب گسترش نیابد به طوری که با تخریب یک یا چند عضو کل سازه ناپایدار نشود.
شرح موارد فوق:
۱- هنگامی که سازه دارای ضعف فراگیر است به طوری که در اکثر اعضای آن نسبت تقاضا به ظرفیت و تغییر شکلهای غیرخطی بزرگ باشد به جاست که برای کل مجموعه ساختمان، سیستم باربری جانبی با ظرفیت کافی ایجاد شود.
برای این منظور میتوان قابهای مهاربندی شده، قابهای نقشی یا دیوارههای برشی به سازه مذکور اضافه نمود.
در چنین شرایطی اندر کنش سازه موجود و سیستم باربر جانبی جدید باید مورد توجه قرار گیرد.
چنانچه قاب مهاربندی شده یا دیوار برشی دارای سختی زیادی باشد ممکن است بخش قابل توجهی از بارهای جانبی را به خود معطوف کند.
آگر افزایش ظرفیت با اضافه کردن قاب خمشی ایجاد شود به دلیل نرمی قاب اندر کنش سازه موجود و قاب خمشی موجب توزیع بار بین هر دو سیستم میگردد.
ح) تغییر کاربری سازه یکی دیگر از روشهای بهسازی است.
چنانچه امکان بهسازی یک ساختمان برای سطح عملکرد مورد نیاز میسر نباشد یا هزینه آن قابل توجه نباشد با تغییر کاربری میتوان سطح عملکرد مورد نیاز را پایین آورد و نیاز به بهسازی را حذف و یا به حداقل رساند.
۳) استخدام و به کارگیری سیستمهای جذب انرژی برای کنترل و کاهش تغییر شکل ساختمان یکی از روشهای بهسازی است. در مجموعه هایی که دارای سختی جانبی کافی نیستند با تعبیه اجزاء جذب انرژی در سازه میتوان تغییر شکلهای ساختمان را محدود کرد.
برای این منظور اجزا خاص طراحی شده اند که با ایجاد اصطکاک و یا تغییر شکل چیزی یا استفاده از ویسکوزیته سیالات بخشی از انرژی سازه را جذب میکنند بدین ترتیب تغییر شکلهای سازه محدود میشود.
۴- در سازه هایی که دارای ضعف کلی از نظر سختی جانبی یا ظرفیت باربری میباشند یکی از راهکارهای مفید برای بهسازی کاهش جرم ساختمانی است.
با کاش جرم میتوان میزان تغییر شکلها و نیروهای داخلی ناشی از زلزله را در اعضا تقلیل داد.
برای این منظور میتوان با تخریب طبقات فوقانی تغییر نمای سازه، تغییر مشخصات دیوارهای داخلی یا انتقال تجهیزات و انبارهای سنگین به نقاط دیگر جرم سازه را کاهش داد.
۵) به کارگیری سیستمهای جدا سازی لرزهای راهکار مناسبی برای کاهش اثرات زمین لرزه بر روی سازه میباشد.
هنگامی که حفاظت از تجهیزات مهم و اجزا غیر سازهای مدنظر باشد با استفاده از روشهای جداسازی لرزهای میتوان انتقال انرژی موجود در حرکات ارتعاشی زمین را به ساختمان محدود نمود.
جهت این منظور تکیه گاههای مناسب با شکل پذیری بسیار زیاد در ساختمان تعبیه میشود.
هنگام وقوع زلزله تغییر شکلهای ساختمان در تکیه گاهها که قابلیت شکل پذیری زیادی دارند متمرکز شده و سازه مانند جسم صلب با تغییر شکلهای کوچک ارتعاش میکند.
این روش برای مقاوم سازی ویژه ساختمانها مناسب میباشد.
روش جداسازی برای ساختمانهای کوتاه و نسبتاً صلب مؤثر میباشد و برای ساختمانهای بلند و نرم کارایی ندارد.
۶) چنانچه مشخص شود که ضعف ساختمان در کمبود سختی جانبی آن و در نتیجه تغییر مکانهای زیاد میباشد میتوان با افزایش مهاربندیها یا دیوارهای برشی، سختی جانبی را برای سازه فراهم کرد.
۷) زمانی که تعدادی از اعضای سازه دارای ظرفیت کافی برای حمل نیروها یا تحمل تغییر شکلها نیستند میتوان به صورت موضعی نسبت به تقویت اعضا و اتصالات آنها به سازه اقدام نمود به نحوی که ظرفیت کافی برای حمل نیروها و تحمل تغییر شکلها در این اعضا ایجاد گردد.
۸) حذف یا کاهش بی نظمی در سازه میتواند یک راه مناسب برای بهسازی سازه هایی باشد که به دلیل بی نظمی فاقد سطح عملکرد مطلوب میباشد.
برای این منظور لازم است نتایج تحلیل مدل سازه مورد بررسی قرار گیرد و با توجه به میزان تغییر شکلها، نسبت تقاضا به ظرفیت، توزیع تغییر شکلهای غیرخطی و بی نظمی سازهها از نظر توزیع سختی، جرم و ظرفیت اعضا مشخص میشود.
نامنظمی در سازه معمولاً به دلیل عدم پیوستگی در اجزا باربر جانبی بوجود میآید.
در چنین شرایطی با ایجاد تغییراتی در سیستم باربری جانبی ممکن است بتوان از نامنظمی سازه کاست.
در ساختمانهایی که دارای طبقه نرم هستند میتوان با اضافه نمودن مهاربندی ها، سختی جانبی را متناسب با طبقات دیگر افزایش داد.
در مورد بی نظمیهای پیچشی نیز میتوان با اضافه کردن عناصر باربر جانبی فاصله مرکز جرم و سختی را کاهش داد.
ایجاد درز جدایی در سازه نامنظم و تبدیل آن به دو یا چند ساختمان کوچکتر اما منظم یکی دیگر از روشهای بهسازی است.
مقاوم سازی پی ها
مقاوم سازی سازههای موجود و عملکرد لرزهای آنها بدون توجه به پیها و مخاطرات ژئوتکنیکی محتمل امکانپذیر نمی باشد.
غالباً پیها در ساختارهایی که پتانسیل جابجایی زمین در اثر گسلش، زمین لغزشی یا روانگرایی وجود ندارد، عملکرد خوبی دارند.
از سویی دیگر معمولاً مقاوم سازی در تراز شالوده بدلیل محدودیت فضای کاری ناشی از وجود ساختمان بسیار پرهزینه میباشد.
از این رو تقبل هزینههای گزاف و سنگین مقاوم سازی آن با توجه به نقش آن در پاسخ لرزهای کل سازه باید بدقت مورد ارزیابی قرار گیرد.
مخاطرات ساختگاهی
خطرات ساختمانی شامل گسلش، روانگرایی، نشست ناهمگونی و زمین لرزه میباشد.
کاهش مخاطرات ساختگاهی:
در برخی شرایط امکان بهبود عملکرد لرزهای ساختگاه و سازه با هزینههای معقول وجود دارد و در برخی حالات دیگر کاهش خطرات ممکن است از نظر اقتصادی توجیه پذیر نباشد.
گسلش:
حرکات بزرگ توسط گسلها غالباً از نظر اقتصادی قابل کنترل نخواهد بود.
اگر با توجه به سطح لرزهای مورد نظر میزان حرکت افقی و قائم گسل برای هر یک از اجزای سازه، شامل خرد سازه و شالوده آن قابل قبول نباشد اجزای مذکور باید تا حد مقاومت لرزهای مورد نیاز سخت و مقاوم گردند.
روانگرایی:
راه حل اول ـ تقویت سازه
راه حل دوم ـ تقویت پی
راه حل سوم ـ بهسازی خاک
نشست ناهمگون:
تکنیک بهسازی خاک مانند آنچه یاد شد میتواند برای کاهش خطر نشست ناهمگون که از تراکم خاکهای سست نتیجه میشود مورد استفاده قرار گیرد.
زمین لغزه:
به طور کلی روشهای پایدار سازی شیبها را میتوان در چهار گروه زیر تقسیم بندی نمود.
ـ تغییر هندسه شیب به منظور کاهش نیروهای محرک و یا افزایش نیروهای مقاوم
ـ کنترل آبهای سطحی جهت کاهش نیروهای تراوشی
ـ کنترل تراوش جهت کاهش نیروهای محرک
ـ تقویت شیب جهت افزایش نیروهای مقاوم.
روشهای بهسازی و مقاوم سازی پی ها
پی سطحی
افزایش سطح پی
در این حالت پی با سطح افزایش یافته باید ظرفیت کافی برای انتقال برش و لنگر در سطح تماس بین قسمتهای قدیم و جدید را داشته باشد.
روش زیر دوخت
عبارت است از برداشتن خاک نامناسب زیر پی و جایگزین فوری آن با بتن در گامهای زمانی و مکانی کوتاه بنحویکه پایداری سازه به خطر نیفتد. اینکار برای افزایش سطح پی و نیز انتقال بار به لایههای باربر در اعماق پایین تر استفاده میگردد.
شمعها و میکرو پایلهای کششی
با سوراخ کردن خاک زیر پی و تثبیت مهارهای درون آن بوسیله پر کردن حفره از بتن یا گروت میتوان مقاومت پی را تا حد لزوم افزایش داد.
افزایش عمق موثر پی
در این روش برای افزایش مقاومت برشی و خمشی، بتن جدید توسط آرماتور دوخت کافی به بتن قدیم متصل میگردد و اگر لازم باشد آرماتور افقی نیز جهت مقاله با خمش در بتن جدید استفاده میگردد. این روش هم برای پیهای تکی و هم پیهای گسترده قابل اجرا است.
تغییر سازه ساختمان
با کاهش جرم یا تعداد طبقات مقدار بارهای وارده به پی کاهش مییابد، یا میتوان از دیوار برشی یا مهاربندی جدید برای کاهش نیرو یا تغییر مکان پیهای موجود نیز استفاده نمود.
اضافه نمودن پیهای نواری جدید
با اضافه نمودن پیهای نواری جدید بین پیهای تکی اجرا شده و اتصال آنها به یکدیگر، بارهای جانبی بین پیهای مختلف توزیع میگردد.
ارتقاء کیفیت خاک موجود
این روش شامل روتینگ خاک موجود برای بهبود آن میباشد.
پیهای عمیق
تقویت پیهای عمیق میتواند توسط یکی از صورتهای زیر انجام گیرد:
تعبیه شمعها یا چاهک جدید
افزایش عمق موثر سر شمع
ارتقاء کیفیت خاک مجاور سر شمع موجود
افزایش سطح مربوط به فشار مقاوم در سر شمع
تغییر سیستم باربر ساختمان برای کاهش پاسخ لرزه ای
ساخت شمعها یا چاهکهای مایل جدید
افزایش ظرفیت کششی شمع یا چاهک
مقاوم سازی سازههای فولادی
محدوده کاربرد
دستورالعمل بهسازی و مقاوم سازی در این فصل هم برای اجزاء فولادی ساختمان موجود و هم برای اجزای فولادی تقویت شده با اضافه شده به سیستم سازهای کاربرد دارد.
مشخصات مصالح
برای ارزیابی ظرفیت اعضاء و اتصالات فولادی موجود، حداقل اطلاعات زیر مورد نیاز خواهد بود:
۱- تنش حد تسلیم، تنش حد نهایی و ضریب ارتجاعی مصالح مبنا
۲- تنش حد تسلیم، تنش حد نهایی مصالح اجزای اتصال
۳- قابلیت جوش پذیری مصالح مبنا و اجزای اتصال و نیز تغییر شکل نسبی نهایی (از رو منحنی تنش ـ کرنش) مصالح با تعیین کربن معادل مصالح مبنا.
مشخصات مصالح باید با نمونه برداری از مصالح در نواحی کم تنش انجام گیرد. برای آزمایش پیچ یا پرچ باید پیچ مناسبی را قبلاً جایگزین نمود و نمونه برداری از یک اتصال جوش باید با مرمت آن اتصال همراه باشد.
مشخصات کرانه پائین مصالح (Lower Bound Material Properties)
همان مشخصات محاسباتی تعیین شده برای مصالح در دفترچه محاسبات و نقشههای اجرائی خواهد بود و در صورت عدم اطلاعات فنی، برابر متوسط مقادیر حاصله از نتایج آزمایش منهای یک انحراف معیار مقادیر حاصل از آزمایش میباشد.
مشخصات مورد انتظار مصالح (Expected Material Properties)
مشخصات مورد انتظار مصالح یا مشخصات اسمی مصالح براساس متوسط مقادیر حاصل از آزمایشها است. یا میتوان آنرا برابر ۱/۱ مشخصات کرانه پائین مصالح در نظر گرفت.
مشخصات کرانه پائین مصالح * ۱/۱ = مشخصات مورد انتظار مصالح در اجزاء فولادی
ـ در محاسبه ظرفیت اجزاء کنترل شونده توسط تغییر شکل، باید از مشخصات مورد انتظار مصالح استفاده نمود.
ـ در محاسبه ظرفیت اجزاء کنترل شونده توسط نیرو، باید از مشخصات کرانه پائین مصالح استفاده نمود.
حداقل تعداد آزمایشها:حداقل تعداد آزمایشها به نوع برنامه تعیین مشخصات مصالح بستگی دارد، برنامه تعیین مشخصات مصالح میتواند یک برنامه متعارف یا یک برنامه جامع آزمایشها باشد که در زیر بشرح هر یک پرداخته میشود.
آزمایشهای متعارف
در صورتیکه مدارک فنی معتبر از نتایج آزمایشها موجود نباشد و یا ناقص باشند. انجام حداقل یک آزمایش کشش از هر نوع از اعضای سازه (تیر ـ ستون، بادبند و اجزای تقویت و اتصالات) از اعضائی که حتی المقدور تکرار میباشند لازم خواهد بود.
آزمایش جامع
در صورت وجود مداک فنی معتبر از نتایج آزمایشهای مصالح، انجام حداقل دو آزمایش کشش از هر نوع اعضای سازه (تیر ـ ستون، بادبند و اجزای تقویت و اتصالات) از اعضائی که تا حد امکان تکراری میباشند لازم خواهد بود.
هر گاه مدارک فنی موجود نبوده و یا ناقص باشند، انجام حداقل سه آزمایش کشش در هر ۴ طبقه از ساختمان از هر نوع از اعضای سازه که در بالا اشاره شده لازم خواهد بود.
مشخصات اجزاء
جهت انجام مطالعات سازه، اطلاعات زیر برای اعضاء و اتصالات سازه باید مشخص گردد.
۱- ابعاد و ضخامت اعضاء، همچنین ورقهای پوششی، مهاربندها و سخت کننده ها.
۲- سطح مقطع، اساس مقطع، ممان اینرسی، خواص پیچشی اعضاء در مقاطع بحرانی.
۳- موقعیت و مشخصات اتصالات و وصلهها بنحویکه اجرا شده اند.
۴- شرایط فیزیکی فلز مبنا و اجزای اتصال شامل بررسی تغییر شکلها و آسیب دیدگاههای موجود.
برای تطبیق وضعیت موجود با نقشهها و تعیین اطلاعات لازم بشرح زیر باید اقدام نمود.
ارزیابی عینی وضعیت موجود ساختمان
ارزیابی عینی برای اعضاء و اتصالات تکرار شونده ساختمان انجام میگردد و شامل ارزیابی هندسه و پیکربندی ساختمان بلحاظ ابعاد و اندازهها و مشخص نمودن موارد کاهش سختی و مقاومت و کنترل پیوستگی مسیرهای انتقال بار و مقایسه آن با اطلاعات و مدارک فنی میباشد.
ارزیابی میتواند با پوشش برداری معماری، برداشت موضعی مصالح پوششی یا ایجاد حفره در مانع انجام شود.
در هر طبقه ۲۰ درصد اعضاء، اجزاء و اتصالات سیستمهای مقاوم جانبی باید ارزیابی عینی گردند و اگر نتایج کار تفاوت قابل ملاحظهای داشته باشند، تعداد نمونههای مورد ارزیابی برای آن جزء خاص به ۴۰ درصد افزایش میباشد.
ارزیابی جامع وضعیت موجود ساختمان
ارزیابی جامع از وضعیت موجود ساختمان هنگامی ضرورت دارد که نقشهها یا مدارک اجرائی برای تکمیل اطلاعات در سطح مورد نیاز ناقص و یا اصلاً موجود نباشد. برای این منظور حالات زیر باید مورد توجه قرار گیرد.
حالت اول ـ نقشههای جزئیات اجرائی موجود است.
حداقل یک اتصال از هر نمونه اتصال باید انجام گیرد و هر گاه انحرافی از نقشههای اجرائی مشاهده شود باید اتصالات دیگر نیز مورد ارزیابی قرار گیرد تا به قضاوت مشخصی رسید.
حالت دوم ـ نقشههای اجرائی موجود نمی باشد.
حداقل سه اتصال از هر نمونه اتصال پوشش برداری و در صورت وجود تفاوت باید اتصالات دیگری نیز از این نمونه ارزیابی شود تا بتوان به قضاوت مشخصی رسید.
روشهای بهسازی و تقویت
۱- اضافه نمودن مهاربندهای فولادی (متقارب یا غیرمتقارب) در دهانهها و طبقات به تعداد لازم بنحویکه باعث افزایش پیچش افقی سیستم نگردد.
۲- اضافه نمودن دیوار برشی انعطاف پذیر بتنی یا با مصالح بنائی در یک یا چند دهانه از هر طبقه ساختمان بنحویکه موقعیت آن باعث پیچش افقی سیستم نگردد.
۳- اضافه نمودن قابهای فولادی جدید و اتصال آن به ساختمان موجود بنحویکه توزیع سختی ساختمان حتی الامکان نیز بهبود یابد. مزیت این روش، مزاحمت کمتر برای استفاده از ساختمان موجود میباشد ولی فرم معماری ساختمان را تغییر میدهد.
۴- پیش بینی ورقهای افقی پوشش، سخت کننده قائم یا ماهیچه در محل اتصال به جهت شکل گیری مفصل پلاستیک در تیر دور از گوه اتصال و محاسبه مجدد توزیع نیروهای زلزله. این روش در مواقعیکه سخت شدگی مجدد فولاد در ناحیه مفصل خمیری جدید سبب افزایش تنش بیش از مقدار قبلی در مصالح جوش گردد، مجاز نمی باشد.
۵- اضافه نمودن سیستمهای میراگر.
۶- افزایش مقاومت و سختی قاب موجود با جوش دادن ورق یا نیمرخ به بعضی از اعضاء.
روشهای کلی تقویت بطور خلاصه عبارتنداز:
۱- اصلاح مقاومت
۲- اصلاح سختی و مقاومت
۳- اصلاح شکل پذیری، در اینحالت معمولاً با تقویتهای موضعی شکل پذیری سازه را میتوان افزایش داد.
روشهای کلی تقویت
مقاوم سازی سازههای بتنی
محدوده کاربرد
ضوابط این فصل هم برای اجزاء بتنی ساختمان موجود و هم برای اجزاء بتنی تقویت شده یا اضافه شده به سیستم ساختمانی موجود میباشد.
مشخصات مصالح
برای ارزیابی ظرفیت اعضاء و اتصالات بتنی موجود، حداقل به اطلاعات زیر نیاز میباشد:
۱- مقاومت فشاری مشخصه و ضریب ارتجاعی بتن.
۲- تنش تسلیم و مقاومت نهائی آرماتورهای معمولی یا پیش تنیده و قطعات فلزی بکار رفته در اتصالات.
مشخصات کرانه پائین مصالح
مشخصات تعیین شده برای مصالح در دفترچه محاسبات و نقشههای اجرائی را میتوان بعنوان مشخصات کرانه پائین مصالح در نظر گرفت یا بر مبنای "مقدار متوسط منهای یک انحراف معیار" تعیین گردد.
مشخصات مورد انتظارمصالح
از ضرب نمودن مشخصات کرانه پائین مصالح در مقادیر جدول زیر بدست میآید، یا میتوان آنرا آنرا بر اساس متوسط گیری از نتایج آزمایشها بدست آورد.
جدول: ضریب تبدیل مشخصات کرانه پائین به مشخصات مورد انتظار مصالح
مشخصات مصالح ضریب
مقاومت فشاری مشخصه بتن 50/1
تنش کششی و تسلیم میلگرد 25/1
تنش تسلیم دیگر مصالح فولادی جهت اتصال قطعات (مانند میل مهار) 50/1
مشخصات اجزاء
جهت مطالعه سازه باید اطلاعات زیر برای اعضاء و اتصالات سازه مشخص گردد.
۱- ابعاد مقطع اعضاء و پیکربندی کلی ساختمان
۲- مشخصات اتصالات
۳- هر گونه تغییر داده شده در اعضاء یا پیکربندی کلی ساختمان
۴- وضعیت فعلی اعضاء و اتصالات و در صورت وجود خرابی و آسیب، برآورد شدت و گستره آسیب موجود.
۵- وجود هر گونه شرایطی، ماند شرایط محیطی گزندوار، که بتواند بر عملکرد ساختمان تاثیر بگذارد.
حداقل تعداد آزمایشها
حداقل تعداد آزمایشها به نوع برنامه تعیین مشخصات مصالح بستگی دارد. در برنامه تعیین مشخصات مصالح میتوان حداقل تعداد آزمایشها را با استفاده از برنامه متعارف و یا جامع در زیر تعیین نمود.
آزمایشهای متعارف
حداقل تعداد آزمایشهای لازم برای تعیین مشخصات بتن و میلگرد برای اطلاعات در سطح متعارف بشرح زیر خواهد بود:
۱- برای تعیین مقاومت طراحی بتن، حداقل دو مغزه باید از هر نوع عضو گرفته شود. حداقل تعداد مغزه در کل ساختمان در این حالت ۶ نمونه میباشد.
۲- در صورتیکه مقاومت مشخصه میلگردهای فولادی طبق مدارک معتبر، معلوم باشد میتوان از مشخصات مربوطه استفاده و نیازی به انجام آزمایش نخواهد بود. در غیر اینصورت حداقل دو نمونه باید از آرماتورهای بکار رفته آزمایش شوند.
آزمایشهای جامع
برای برنامه جامع آزمایش ها، انجام حداقل سه آزمایش برای تعیین هر مشخصه لازم است، و چنانچه ضریب تغییرات (C.O.V) از ۱۴ درصد بیشتر باشد، (یا اینکه در مورد بتن، نتایج مقاومت بیش از ۳۵ کیلوگرم بر سانتی متر مربع کمتر از مقاومت مشخصه بتن باشد) آزمایشهای اضافی لازم است تا علل آن شناسایی گردد.
مصالح بتنی
از هر یک از اعضاء بتنی (ستون، تیر، دیوار برشی، دیافراگم و غیره) ، حداقل ۳ مغزه آزمایش فشاری گردد. نمونه باید بصورت تصادفی و از اعضاء موثر در رفتار سازه صورت گیرد. و هر گاه رده بتن در ساختمان متفاوت باشد از هر رده باید ۳ مغزه آزمایش شود.
تعیین حداقل تعداد آزمایشها با در نظر گرفتن ضوابط زیر خواهد بود.
حالت اول ـ مقاومت طراحی و نتایج آزمایشهای اعضاء بتنی موجود هستند.
حداقل ۳ آزمایش برای هر طبقه بازاء هر ۲۰۰ مترمکعب بتن یا ۷۰۰ مترمربع از سطح سازه (هر کدام که آزمایش بیشتری ایجاب نماید) انجام شود. در صورت مطابقت نتایج، تعداد آزمایش را به می توان کاهش داد ولی در هر حال تعداد حداقل ۶ آزمایش برای یک ساختمان باید انجام گیرد.
حالت دوم ـ مقاومت طراحی مشخص ولی نتایج آزمایشهای اعضاء بتنی موجود نمی باشند.
حداقل ۳ آزمایش برای هر طبقه بازاء هر ۲۰۰ مترمکعب بتن یا ۷۰۰ مترمربع از سطح سازه (هر کدام که آزمایش بیشتری ایجاب نماید) انجام شود.
حالت سوم ـ مقاومت طراحی نامشخص و نتایج آزمایشهای اعضاء بتنی نیز موجود نمی باشند.
حداقل ۶ آزمایش برای هر طبقه بازاء هر ۲۰۰ مترمکعب بتن یا ۷۰۰ مترمربع از سطح سازه (هر کدام که آزمایش بیشتری ایجاب نماید) انجام شود. اگر نتایج حاکی از وجود بتنهای با ردههای مختلف باشد، تعداد آزمایشها برای تعیین مشخصات هر رده افزایش خواهد یافت.
در مورد تیرها و دالها میتوان تعداد مغزهها را به نصف تقلیل داد، بنحویکه در مقابل کاهش هر یک مغزه حداقل ۵ آزمایش غیرمخرب صورت گیرد.
آرماتورها و قطعات اتصال دهنده
حالت اول ـ مشخصات مورد نیاز آرماتورها و مدارک فنی داده شده اند.
حداقل ۳ نمونه بطور تصادفی از هر نوع عضو سازهای (ستونها، دالها، دیوارها، تیرها و غیره) برداشته شده و آزمایش گردند.
حالت دوم ـ مشخصات مورد نیاز آرماتورها موجود نباشد.
حداقل ۳ نمونه بطور تصادفی در ازاء هر سه طبقه از ساختمان برداشته شده و آزمایش گردند. در صورت یکسان نبودن مشخصات و جنس آرماتورهای بکار رفته، تعداد نمونه گیری به ۶ نمونه در ازاء هر سه طبقه برای هر نوع عضو سازهای افزایش مییابد.
نمونههای برداشته شده باید با قطعات جدید با طول وصله کافی و اتصال مناسب جایگزین شوند، مگر آنکه تحلیل نشان دهد نیازی به جایگزینی نخواهد بود.
ارزیابی وضعیت موجود ساختمان
ارزیابی وضعیت موجود با روش ارزیابی عینی و یا روش ارزیابی جامع صورت میگیرد، در ارزیابی وضعیت موجود ساختمان در مواردی ممکن است نیاز به انجام آزمایشهای اضافی بنا به تشخیص مهندس نیز باشد.
ارزیابی عینی وضعیت موجود ساختمان
ارزیابی عینی برای اعضاء و اتصالات اصلی تکرار شونده ساختمان انجام میگردد و شامل ارزیابی هندسه و پیکربندی ساختمان بلحاظ ابعاد و اندازهها و مشخص نمودن موارد ضعف و آسیب و وجود تغییر شکلهای دائمی و مقایسه آن با اطلاعات و مدارک فنی میباشد.
ارزیابی میتواند با پوشش برداری معماری، برداشت موضعی مصالح پوششی یا ایجاد حفره در مانع انجام شود. در هر طبقه ۲۰ درصد اعضاء، اجزاء و اتصالات سیستمهای مقاوم جانبی باید ارزیابی عینی گردند و اگر نتایج کار تفاوت قابل ملاحظهای داشته باشند، تعداد نمونههای مورد ارزیابی به ۴۰ درصد افزایش یابد.
نمونههای برداشته شده باید با قطعات جدید با طول وصله کافی و اتصال مناسب جایگزین شوند، مگر آنکه تحلیل نشان دهد نیازی به جایگزینی نخواهد بود.
ارزیابی جامع وضعیت موجود ساختمان
در ارزیابی جامع علاوه بر اطلاعات حاصله از روش ارزیابی عینی، نحوه آرماتورگذاری اعضاء نیز مطالعه میشوند. برای این منظور میتوان از آزمایش غیرمخرب (مثل دستگاه ردیاب آرماتور) یا آزمایش مخرب (مثلاً برداشتن مقدار محدودی از بتن رویه) استفاده نمود.
برای ارزیابی اتصالات اصلی ساختمان باید حالات زیر مورد توجه قرار گیرد.
حالت اول ـ نقشههای اجرائی با جزئیات کافی موجود است.
از هر نوع اتصال اصلی (تیر به ستون میانی، تیر به ستون کناری، ستون به پی، تیر به دیافراگم) با برداشتن بتن رویه، یک نمونه بررسی شود و هر گاه تفاوتی با نقشهها دیده شود، حداقل ۵ درصد اتصالات از آن نوع بررسی شوند تا میزان تفاوت کاملاً مشخص گردد.
حالت دوم ـ نقشههای جزئیات اتصالات موجود نباشد.
از هر نوع اتصال اصلی حداقل ۳ نمونه بررسی، در صورت اختلاف تعداد اتصال بیشتری باید ارزیابی شوند تا اطلاعات دقیق حاصل گردد.
روشهای تقویت سازه
روشهای اصلاحی زیر بعنوان راهنمای شیوههای تقویت خواهد بود که میتواند با در نظر گرفتن ضوابط خاص طراحی و اجرا مورد استفاده قرار گیرد.
جاکت کردن (زره پوش کردن)
تیرها، ستونها و اتصالات موجود را م توان با یکی از انواع زره پوش تقویت نمود.
ـ زره بتنی
ـ زره فولادی
زره مخصوص (Fiber Warp)
جاکت کردن برای اصلاح موارد زیر قابل اجرا است:
بهبود مقاومت خمشی
در این حالت برای پیوستگی و انتقال برش قسمت جدید و موجود باید بشرح موارد زیر اقدام نمود:
برای جاکت بتنی، زبر کردن سطح بتن موجود و استفاده از گل میخ یا آرماتورهای ریشه برای بهبود انتقال برش هنگامیکه جاکت عضو را احاطه نمی کند.
برای جاکت فلزی، استفاده از اپوکسی برای چسباندن موثر فولاد به بتن و دوغاب بدون انقباض با پیچ یا سایر وسائل مهار کردن.
برای حفظ پیوستگی در محل اتصال تیر ـ ستون و توزیع لنگر متناظر با ظرفیت خمشی افزایش یافته عضو، برای ستونها آرماتورهای طولی جدید از میان کف عبور داده میشود. یا در صورتیکه از زره فولادی استفاده شود میتوان پروفیلهای چهار گوشه را از کف عبور داد. برای ترها پیوستگی با افزودن رکابیها و آرماتورهای پیوسته در عرض اتصال تامین خواهد شد.
تقویت شکل پذیری اتصال، میتوان از جاکتهای فولادی یا بتنی که جزء اتصال را بطور کامل احاطه نماید استفاده نمود. در صورت استفاده از جاکتهای فولادی باید فاصله سطح آن و بتن موجود را با دوغاب بدون انقباض پر نمود. جاکتها باید حداقل باندازه ۵/۱ برابر بعد مقطع عرضی در جهت بار جانبی پس از مقاطع بحرانی ادامه پیدا کند.
تقویت مقاومت برشی، میتوان جاکتهای فولادی، بتنی یا سایر انواع را به مقاطع ضعیف و مشابه آنچه گقته شد به مقاطع افزود. هنگامیکه بین مصالح قدیم و جدید مناسب باشد مقاومت برشی را میتوان مشابه روش مقطع مرکب محاسبه نمود.
تقویت طول وصله ناکافی آرماتور، از جاکتهای بتن آرمه یا فولادی میتوان استفاده کرد و در این حالت جاکتها برای جلوگیری از گسیختگی ناشی از درآمدن یا لغزش آرماتور طراحی میگردند.
برای بهبود پیوستگی آرماتورها میتوان از آرماتورهای تکمیلی نیز استفاده نمود. برای این منظور پس از برداشتن پوشش بتنی، آرماتور کمکی به میلگردهای وصله جوش و سپس پوشش بتنی جدید اجرا میشود.
پس کشیدگی تیرها، ستونها و یا اتصالات موجود
اینکار توسط آرماتور پس کشیدگی خارجی برای افزایش مقاومت خمشی، برشی تیرها و ستونها استفاده میگردد و باعث کاهش تنش کششی و نیز کاهش نقصان پیوستگی آرماتورها خواهد گردید.
باید توجه گردد نقاط اتصال به بتن در نواحی عملکرد غیرارتجاعی نباشد تا احتمال کاهش تنش پس کشیدگی کاهش یابد.
اصلاح جزئی
میانقاب با ارتفاع کامل یا نیمه در قابهای تیر ـ ستونی ممکنست بعنوان یک جزء سازه ای، مطلوب باشد و یا نباشد، در مواردیکه نیاز به جداسازی میانقاب باشد. در این حالت یا میتوان کل میانقاب را برداشت یا اتصال آنرا با قاب حذف و فاصله را باندازه حداقل مساوی جابجائی درون طبقه، با مصالح انعطاف پذیر پر نمود.
برای بهبود عملکرد ستونها در برابر تیرها، ممکنست از تعداد موثر آرماتورهای طولی و یا ارتفاع مقطع تیر (با بریدن و قطع آن) کاسته تا تیر ضعیف و عملکرد ستون قوی ـ تیر ضعیف در قاب صورت گیرد.
تغییر قاب به دیوار برشی، میانقاب یا قاب بادبندی شده
الف) قابهای پر شده با بتن مسلح: ممکنست یا کل دهانه پر شود و پانل را به یک دیوار سازهای تبدیل نماید یا بخشی از دهانه در هر طرف ستون پر شد تا ستون موجود به یک ستون دیواری (Wall pier) تبدیل شود. در پانلهای پر شده دیواری جنبههای زیر باید رعایت گردند.
آرماتورهای پانل دیوار، در مقاطع تیر و ستون مقید شود تا نیروهای کششی آرماتورهای دیوار انتقال و انتقال برش بین بتن قدیم و جدید تامین گردد.
برای بهبود کفایت ستونها به عنوان اجزای مرزی، میتوان آنها را جاکت کرد و برای اینکار آرماتورهای عمودی مرزی اضافی را از کفها عبور داد و از تنگهای مورد نیاز نیز استفاده نمود.
اثر پانل پر شده بر پانلهای دیگر که پر نشده است و بصورت قاب میباشد بررسی گردد.
دیافراگم کف، تیرهای لبه و برشگیرها برای انتقال نیروهای جانبی به دیوار جدید بررسی و در صورت نیاز تقویت گردند.
پی زیر پانل پر شده برای وزن اضافی مصالح جدید و تلاشهای واژگونی و برشی بررسی و در صورت نیاز تقویت گردد.
ب) قابهای بتنی با بادبندی فولادی: باید از جنبههای زیر بررسی گردد.
ـ اجزای بادبندی مطابق روشهای یاد شده برای بادبندهای فولادی طراحی گردد.
ـ جزئیات اتصال بادبند فولادی به قاب بتنی موجود برای انتقال نیروهای طراحی بنحوی باشد که برخورد با مصالح بتنی به حداقل برسد.
ـ تیر و ستون اطراف بادبند برای انتقال نیروها و تحمل تغییر شکلهای لازم بررسی و برای بهبود آن در صورت لزوم از جاکت میتوان استفاده کرد.
ـ دیافراگم کف، تیرهای لبه و برشگیرها برای انتقال نیروهای جانبی به اجزاء بادبندی شده بررسی و در صورت نیاز تقویت گردند.
ـ پی زیر پانل بادبندی شده برای وزن اضافی مصالح جدید و تلاشهای واژگونی و برشی بررسی و در صورت نیاز تقویت گردد.
انسجام ساختمان
کلیه عناصر ساختمان باید توسط کلافهای افقی (در تراز زیر دیوارها و در زیر سقف ها) و کلافهای قائم (گوشههای اصلی ساختمان و نقاط تقاطع دیوارها با حداکثر فاصله محور تا محور ۵ متر) مطابق ضوابط بند ۳-۹ استاندارد ۲۸۰۰ ایران بهم پیوسته باشند.
ساختمانهای با مصالح بنائی سنتی که فاقد کلاف بندی میباشند، لحاظ عدم انسجام ساختمان آسیب پذیرند.
سیستم ثانویه کمکی
ساختمانهای با مصالح بنائی سنتی بواسطه نداشتن سیستم ثانویه کمکی مانند کلاف بتنی یا فولادی آسیب پذیر تلقی میگردند.
نامنظمی در پلان
ساختمانهای بنائی با خصوصیات زیر، بلحاظ بی نظمی در پلان آسیب پذیر میباشند:
الف) ساختمانهائی که فاصله بین مرکز سختی و مرکز جرم هر طبقه در هر یک از دو محور اصلی بیش از ۲۰ درصد بعد ساختمان در آن محور باشد.
ب) پلان ساختمان نسبت به هر یک از دو محور اصلی بطور کلی نامتقارن باشد.
پ) ابعاد پیش آمدگی در پلان ساختمان، مطابق استاندارد ۲۸۰۰ از بعد اصلی ساختمان در همان امتداد بیشتر باشد.
نامنظمی در ارتفاع
اگر ساختمان دارای هر کدام از نواقص زیر باشد، به لحاظ نامنظمی در ارتفاع آسیب پذیر میباشد.
الف) طبقه ضعیف: طبقهای است که مقاومت برشی آن از ۸۰ درصد مقاومت برشی طبقه فوقانی کمتر باشد.
ب) بی نظمی در هندسه: ساختمانی که بعد افقی یک طبقه ۳۰ درصد بیشتر از بعد افقی طبقات مجاور باشد.
پ) بی نظمی در جرم: ساختمانی که جرم موثر یک طبقه ۵۰ درصد بیشتری از جرم موثر طبقات مجاور باشد.
ت) عدم پیوستگی در امتداد قائم: ساختمانی که دیوارهای باربر آن تا زمین امتداد نیافته و در تراز بالاتر قطع گردد.
پی
عمق و عرض پی دیوارهای باربر (از بتن ساده، شفته یا سنگ لاشه) باید هر کدام حداقل ۲ برابر ضخامت دیوار باشد و بصورت یک شبکه پیوسته در زیر دیوارهای باربر قرار داشته باشد، در غیر اینصورت ساختمان بلحاظ نامناسب بودن پی آسیب پذیر خواهد بود.
ساختمانهای مجاور
ساختمانهائی که در مجاورت آن، ساختمان دیگری با ارتفاع کمتر از نصف و یا بیشتر از دو برابر ارتفاع آن باشد و یا تراز طبقاتش با آن مطابقت ننماید، بدلیل ضربات متقابل ساختمان مجاور آسیب پذیر میباشد مگر آنکه فاصله آنها با یکدیگر کمتر از ارتفاع ساختمان کوتاهتر نباشد.
ارزیابی دیوارهای باربر
کیفیت اجرای واحدهای بنائی
درزهای قائم در دیوار چینیها روی هم قرار نداشته و حداقل ۱۰ درصد از سطح دیوار شامل واحدهای بنائی باشد که رج داخلی دیوار را به رج خارج متصل نماید، فاصله بین این واحدها نباید از ۶۰ سانتیمتر تجاوز نماید. عرض ترکهای مورب ناشی از اختلاف نشستها در دیوار نباید از ۳ میلیمتر تجاوز کند.
چنانچه موارد فوق رعایت نگردیده باشد. دیوار به لحاظ اجرای نامناسب آسیب پذیر میباشد.
ملات درزهای قائم
درزهای قائم باید کاملاً با ملات پر شده باشد، در غیر اینصورت دیوار بلحاظ اجرای نامناسب آسیب پذیر میباشد.
نسبت ارتفاع به ضخامت دیوار
بلحاظ پایداری و مقاومت خارج از صفحه دیوار، نسبت ارتفاع به ضخامت نباید بیش از ۱۰ باشد. همچنین لنگر خمشی خارج از صفحه دیوار نیز باید با مقادیر مجاز برای نیروهای جانبی عمود بر دیوار کنترل گردد.
نیروی عمود بر صفحه دیوار
وزن دیوار و ملحقات آن
شتاب مبنای طرح و ضریب اهمیت ساختمان
مقاومت کششی دیوار با مصالح بنائی و ملات ماسه سیمان را حداکثر تا ۱۵ درصد مقاومت فشاری مندرج در استاندارد شماره ۵۱۹ ایران در محاسبات منظور مینمایند.
ارتفاع آزاد دیوار
چنانچه ارتفاع آزاد دیوار مصالح بنائی از ۴ متر بیشتر باشد، دیوار آسیب پذیر تلقی میگردد.
طول آزاد دیوار
چنانچه طول آزاد دیوار از ۵ متر بیشتر باشد دیوار آسیب پذیر تلقی میگردد.
تراکم دیوار
ـ مجموع سطح بازشوها در هر دیوار باربر از سطح آن دیوار بیشتر نباشد.
ـ مجموع طول بازشو در هر دیوار باربر از طول دیوار بیشتر نباشد.
ـ فاصله افقی دو بازشو از ارتفاع کوچکترین بازشوی طرفین خود و نیز از مجموع طول آن دو بازشو بیشتر نباشد، در غیر اینصورت دیوار بین دو بازشو به عنوان دیوار باربر نخواهد بود.
ـ هیچیک از ابعاد بازشو از ۵/۲ متر بیشتر نباشد در غیر اینصورت باید در طرفین بازشو کلافهای قائمی که به کلافهای افقی بالا و پائین آن طبقه متصلند، تعبیه شده باشد. همچنین باید نعل درگاه بازشو نیز در کلافهای قائم طرفین مهار باشد.
فاصله بازشوها از انتهای دیوار
فاصله اولین بازشو در دیوار از بر خارجی ساختمان نباید کمتر از ارتفاع بازشو باشد، مگر آنکه در طرفین بازشو کلاف قائم قرار گرفته باشد، در غیر اینصورت دیوار آسیب پذیر میباشد.
محل تقاطع دیوارهای باربر
چنانچه در محل تقاطع دیوارهای باربر به جای کلاف قائم از روش هشت گیر استفاده شده باشد، آن محل به عنوان نقطه انفصال در دیوار تلقی و دیوار آسیب پذیر میباشد. استفاده از هشت گیر فقط برای اتصال تیغهها به دیوار باربر قابل قبول خواهد بود.
ارزیابی سقفها
وزن سقف
در ساختمانهای مصالح بنائی سنتی، سقفها عموماً بواسطه اندود کردن سقف در سالهای متمادی روی لایههای اندود قبلی باعث افزایش قابل توجه وزن سقف شده و سقف بلحاظ وزن زیاد آسیب پذیر تلقی میگردد.
یکنواختی و انسجام سقف
برای یکنواختی و انسجام سقف باید ضوابط استاندارد ۲۸۰۰ بشرح زیر رعایت شده باشد:
سقفهای طاق ضربی: تیر آهنها بوسیله میلگردهای نمره ۱۴ یا تسمه معادل در مساحت تحت پوشش حداکثر ۲۵ متر مربع (با نسبت طول به عرض حداکثر ۵/۱) بصورت ضربدری به یکدیگر بسته شده باشند و تیر آهن پا طاق در فواصل کمتر از ۲ متر به تیرآهن مقابل با میلگرد جوش شده باشد.
سقفهای تیرچه بلوک: بتن پوشش روی بلوکها حداقل ۵ سانتیمتر ضخامت و مقدار میلگرد عمود بر تیرچهها از ۱ سانتیمتر مربع در هر متر کمتر نباشد و فاصله آنها از ۳۰ سانتیمتر تجاوز ننماید. در صورت تجاوز دهانه تیرچهها از ۴ متر تیرچهها بوسیله کلاف عرضی به عرض مقطع حداقل ۱۰ سانتیمتر با حداقل ۲ میلگرد سراسری به قطر ۱۰ میلیمتر یکی در بالا و یکی در پائین مقطع کلاف بهم متصل باشند.
سقفهای خرپائی: دارای بادبندهای قائم و افقی مناسب بوده و اضلاع خرپاهای چوبی در نقاط اتصال بیکدیگر بوسیله پیچ و مهره و یا اسکوپهای فولادی کاملاً محکم شده باشند.
بازشوها در سقف
مجموع سطوح بازشو از ۵۰ درصد سطح کل دیافراگم کمتر و در مجاورت دیوار باربر طول بازشو کمتر از ۲ متر و کمتر از طول دیوار باشد. در غیر اینصورت سقف بدلیل وجود بازشوهای بزرگ آسیب پذیر است.
نسبت طول به عرض سقف
چنانچه نسبت طول به عرض دیافراگم در سقفهای انعطاف پذیر (سقفهای چوبی و طاق ضربی) بیش از ۳ باشد سقف به لحاظ تغییر شکل زیاد آسیب پذیر خواهد بود.
ارزیابی اتصالات اعضای ساختمان
اتصال دیوارهای باربر متقاطع
چنانچه در محل اتصال دیوارهای باربر متقاطع از کلافهای بتنی، فلزی و چوبی گوشه استفاده نشده باشد دیوارهای متقاطع بلحاظ اتصال نامناسب آسیب پذیر میباشند.
اتصال بین دیوارهای باربر و سقف
اتصال بین دیوارهای باربر به سقف از طریق کلافهای محیطی بتنی یا فلزی در سقف میباشند که بر روی دیوار اتکاء مینمایند، در این حالت طول تکیه گاهی تیرهای طاق ضربی نباید از ارتفاع تیر و ۲۰ سانتیمتر کمتر باشد، سقفهای بتنی نیز باید دارای تکیه گاهی معادل حداقل ضخامت دیوار منهای ۱۲ سانتیمتر باشد مشروط بر آنکه این طول کمتر از ۱۵ سانتیمتر نباشد.
در صورت عدم رعایت موارد فوق اتصال سقف و دیوار بلحاظ نداشتن مقاومت کافی آسیب پذیر تلقی میگردد.
اتصال بین دیوارها و سقف در جهت عمود بر صفحه دیوار
اتصال دیوار و سقف باید بتواند نیروی عمود بر صفحه دیوار را از رابطه بالا تحمل نماید، در غیر اینصورت اتصال دیوار به سقف آسیب پذیر خواهد بود.
اتصال تیغهها با دیوارهای باربر
اتصال تیغهها به دیوارهای باربر باید یا بصورت هشتگیر یا بطور همزمان و یا بصورت لاریز چیده شده باشد، در غیر اینصورت اتصال مزبور آسیب پذر میباشد.
ارزیابی اعضاء غیر سازه ای
دیوارهای غیر باربر و تیغهها
ضوابط مربوط مطابق استاندارد ۲۸۰۰ بشرح زیر میباشد…
بخشی از منابع و مراجع پروژه فایل کامل و عالی روش های مقاوم سازی سازه ها
۱- اصول مقاوم سازی ساختمانها،سیدمهدی تنکابنی پور
۲- بهسازی ومقاوم سازی ساختمانها دربرابر زلزله، فرامرز صارمی راد
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.